W związku ze zgłaszaniem się osób mieszkających obecnie poza terenem parafii św. Jana Ewangelisty po wszelkiego rodzaju zaświadczenia przypominam wszystkim, że parafią własną każdej osoby jest ta parafia, na terenie której mieszka się obecnie. Nie można mówić, że “należę do parafii w Isafjordur jeśli od dłuższego czasu niż trzy miesiące mieszkam w innej miejscowości np. w Akureyri ”.
Proboszcz w Isafjordur nie wie i nie ma możliwości sprawdzić, czy ta osoba jest praktykującym katolikiem. Powinna więc ona zgłosić się do swego miejscowego proboszcza i jego prosić o potrzebne zaświadczenie.
Do parafii w Isafjordur należą :
– osoby mieszkające tu obecnie
– uczniowie szkół średnich, którzy mieszkają w internatach lub na stancji poza terenem parafii Isafjordur,
– studenci mieszkający w akademikach lub na stacji, którzy na weekendy przyjeżdżają do rodziców mieszkających na terenie parafii
– osoby pracujące poza terenem parafii Isafjordur, którzy w tygodniu pracy mieszkają na stancji lub hotelu pracowniczym a na weekendy przyjeżdżają do rodziców mieszkających na terenie parafii .
Osoby, które wyjechały do pracy zagranicę powinny nawiązać kontakt z księdzem katolickim tam posługującym i uczestniczyć w życiu tamtejszej wspólnoty parafialnej, polonijnej. Od tamtego proboszcz pobierają zaświadczenie dla kandydatki na matkę chrzestną, czy ojca chrzestnego.
Kwestię te reguluję Kodeks Prawa Kanonicznego w kanonach podanych niżej:
Kan. 100 – Osobę nazywa się mieszkańcem w miejscu, gdzie posiada stałe zamieszkanie; przybyszem w miejscu, w którym ma zamieszkanie tymczasowe;
Kan. 101 § 1. Miejscem pochodzenia dziecka, także neofity, jest to, w którym rodzice w chwili jego urodzenia posiadali stałe zamieszkanie albo – w jego braku – tymczasowe; lub matka, jeżeli rodzice nie mieli tego samego stałego lub tymczasowego zamieszkania.
Kan. 102 § 1. Zamieszkanie stałe nabywa się takim przebywaniem na terytorium jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam na stałe, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo trwało przez pełnych pięć lat.
§ 2. Tymczasowe zamieszkanie nabywa się przez takie przebywanie na terenie jakiejś parafii lub przynajmniej diecezji, które albo jest połączone z zamiarem pozostania tam przynajmniej przez trzy miesiące, jeśli nic stamtąd nie odwoła, albo przedłużyło się rzeczywiście do trzech miesięcy.
§ 3. Stałe lub tymczasowe zamieszkanie na terenie parafii nazywa się parafialnym;
Kan. 104 – Małżonkowie winni mieć wspólne stałe lub tymczasowe zamieszkanie. Z racji prawnej separacji albo innej słusznej przyczyny, każdy z nich może mieć własne stałe lub tymczasowe zamieszkanie.
Kan. 106 – Stałe lub tymczasowe zamieszkanie traci się przez odejście z miejsca połączone z zamiarem niepowracania, z zachowaniem przepisu kan. 105.
Kan. 107 § 1. Zarówno przez zamieszkanie stałe jak i tymczasowe, każdy uzyskuje własnego proboszcza oraz ordynariusza.
